कधी कधी अभेद्य
पहाडही निराश होतात
हताश होतात
खांदे पाडून संध्याकाळी
उतरत्या उन्हात
एकाएकी
मूक होऊन जातात
धुकट नेत्रांनी
आपल्याच लोकांनी केलेले
आपले
पराभव
निमूटपने पहात राहतात...!
पहाडही निराश होतात
हताश होतात
खांदे पाडून संध्याकाळी
उतरत्या उन्हात
एकाएकी
मूक होऊन जातात
धुकट नेत्रांनी
आपल्याच लोकांनी केलेले
आपले
पराभव
निमूटपने पहात राहतात...!
संजयजी,
ReplyDeleteआपके आर्टिकल को जितना प्रतिसाद मिळता है उतना आपकी कविता को नाही मिलता
यह दुखकी बात है
आपकी कविता आम लोगोंके समझके बाहरकी बात तो नही है
Chalata hai Sir ji!
Delete