दहशतवाद- भीषण, निर्दयी, अमानवी.......

काल प्यरिसमद्ध्ये चार्ली हेब्दो मासिकाच्या कार्यालयावर दहशतवाद्यांनी केलेल्या हल्ल्यात दहा पत्रकारांसहित १२ ठार तर २० जखमी झाले. अभिव्यक्तीस्वातंत्र्यावर झालेल्या या हल्ल्याचा निषेध करावा तेवढा थोडा आहे. नववर्षाची सुरुवातही अमानवी रक्तपाताने व्हावी हे दुर्दैवी आहे. मोहम्मद पैगंबरांचे व्यंगचित्र काढले म्हणून मुस्लिम दहशतवाद्यांनी हे अमानवी कृत्य केले असे मानले जाते. हा विकृत मुर्खपणा आहे. पैगंबरांची चित्रे काढली गेली नाहीत असे एकही शतक नाही. मोझेस, येशूची व्यंगचित्रेही असंख्य वेळा काढली गेली आहेत. पैगंबरांची काढली तर एवढा गजहब का? हा तद्दन मुर्खपणा...विकृती आणि मेंदुच नसल्याचे लक्षण आहे. इस्लाम जर असा असेल तर हा धर्मच इस्लामियांनी स्वहस्ते अरबी समुद्रात एकदाचा दफन करुन टाकावा. अशा घटनांची चिंता/प्रतिकार उर्वरीत जग करेलच...गरज आहे मुस्लिमांनीच पुढाकार घ्यायची...आवाज उठवायची.

खाली माझा साहित्य चपराक मद्ध्ये या महिन्यात प्रसिद्ध झालेला लेख वाचा आणि आपण कोठे चाललो आहोत यावर क्षणमात्र का होईना विचार करा!
=============
दहशतवाद - भीषण, निर्दयी, अमानवी.

२०१४ वर्ष भिषण, निर्दय, अमानवी हे शब्दही शरमतील एवढ्या दहशतवादी हत्याकांडांनी हादरले. पेशावरमद्ध्ये तहरिके तालिबानच्या दहशतवाद्यांनी १३२ शालेय विद्यार्थांची बेछूट गोळ्या घालून हत्या केली. या हत्याकांडाने संपुर्ण जग हादरले. कासाविस झाले. भारतात काही गट या घतनेने खूश होतात न होतात तोच आसाममद्ध्ये बोडो अतिरेक्यांनी ६८ व्यक्तींची कत्तल केली. त्यातही स्त्रीया अधिक तर होत्याच पण सात वर्षाच्या कोवळ्या मुलीवरही गोळ्या झाडल्या गेल्या. याच दरम्यान आयसिसने याच दरम्यान आयसिसने जिहादींशी लग्नाला नकार देणा-या दिडशे स्त्रीयांना गोळ्या घालून ठार मारले. याच आयसिसने जिहाद सोडुन आपापल्या देशात/घरी  पळु पाहणा-या २०० तरुण जिहादींची हत्या केली. या सर्व घटनांमधील दुर्दैवी धागा एकच आहे, या सर्व प्रकारात मारणारेही एकाच धर्माचे होते आणि मारले गेलेलेही मारणा-यांच्याच धर्माचे होते. दहशतवाद शेवटी स्वत:च्याच डोक्यावर हात ठेवतो असे म्हणतात ते खोटे नाही.

पण हे असे विकृत दहशतवादी गट का जन्माला येतात? त्यांच्यात ही निर्दयता कोण भरते? या सा-या हिंसाचारामागे कोणाचे स्वार्थ आहेत हे पाहू गेलो तर अजून विदारक चित्र स्पष्ट होते. मुस्लिम हा धर्मच दहशतवादी आहे अशी सर्वसामान्य मान्यता आहे. पण बोडो हे कोठे मुस्लिम आहेत? विकृतीला बाहेर पडायचा फक्त मार्ग हवा असतो.

आयसिस (इस्लामिक स्टेट्स ओफ इराक) ही संघटना सिरिया आणि इराकमद्ध्ये कार्यरत आहे. नांवातच संघटनेचे हेतू स्पष्ट आहेत. २००४ मधील अमेरिकेने इराकवर लादलेले युद्ध आणि सद्दाम हुसेनची जाहीर फाशी या घटनांचा प्रचंड प्रभाव यावर आहे. इराकवर अमेरिकेने पुर्वीही युद्धे लादली होतीच. इराक बेचिराख केला गेला. तरीही सद्दामला संपवता आले नाही म्हणून इराकमद्ध्ये जैव-रासायनिक अस्त्रे आहेत असा आरोप करत त्यावर युद्ध लादले गेले. विनाश केला गेला. पळून गेलेल्या सद्दामला एका  खंदकात पकडून तडकाफडकी फासावरही चढवण्यात आले. ज्यू-ख्रिस्ती विरुद्ध मुस्लिम हा संघर्ष हा पुरातन, म्हणजे इस्लामच्या स्थापनेपासूनचा आहे. आजही तो सुरुच आहे. प्रतिक्रिया म्हणून ज्या दहशतवादी संघटना वर आल्या त्यातीलच ही आयसिस. ही संघटना कृर आहे. पण जगभरातील मुसलमान या संघटनेला भावनिक आधार देतात, प्रचार-प्रसाराला मदत करतात. भारतातील अनेक मुस्लिम तरुण चक्क तिकडे जाऊन त्यांना सामीलही झाले होते हे वास्तव आपल्याला माहित आहे.

इस्लामवर टीका करतांना भुराजकीय दृष्ट्या त्यांचे किती शोषण झाले आहे हे पाहिले पाहिजे. इराण-इराक-कुवेत येथील तेलखाणी यावर अमेरिकेचा डोळा राहिलेला आहे. किंबहुना "तेलावर वर्चस्व त्याचे जगावर वर्चस्व!" ही जोर्ज बुश यांची उक्ती जगप्रसिद्धच आहे. आणि त्याच धोरणाने अमेरिकेने व युरोपियन राष्ट्रांनी इस्लामी राष्ट्रांत फुट पाडणे, त्यासाठी शिया-सुन्नी हा वाद पेटवत राहणे आणि तेलखाणींवर वर्चस्व मिळवणे यासाठी सर्व शक्ती, मुत्सद्देगिरी पणाला लावली आहे. सीआयएचा यातील रोल खूप मोठा आहे. २०११ मधील सिरियातील गृहयुद्ध त्याचाच परिपाक मानला जातो. पण त्यातून ही संघटणा प्रबळ झाली व जगभरातुन मुस्लिम अतिरेक्यांची भरती सुरु केली. सिरिया व इराकमद्ध्ये दहशतवादी अड्ड्यांचे नेटवर्क उभारले जाऊ लागले. अर्थात यात कडवेपणा, कट्टरता या बाबींचा समावेश होणे हे अपरिहार्य होते.

मुस्लिम लोकशाहीला अनुकुल नसतात याचे खरे कारण विनोदी आहे. लोकशाही ही युरोपिय, म्हणजेच ख्रिस्ती राष्ट्रांची देणगी असल्याने मुस्लिमांना ती इस्लामविरोधी वाटते. त्यामुळेच शरियाचा आग्रह मुस्लिम राष्ट्रांत धरला जातो...इतके हे हाडवैर पुरातन आहे. खलिफातची स्थापना हे नेहमीच दहशतवादी गटांचे उद्दिष्ट त्यामुळेच राहिले आहे. यातुनच अबु बक्र बगदादीची खलिफा म्हणून नियुक्ती केली गेली आहे व जगभरच्या मुस्लिमांचे एकच एक राज्य व्हावे असे या संघटनेचे ध्येय आहे याची नोंद भारतीय वाचकांनी घेतली पाहिजे. असो.

या संघटनेने केलेल्या दहशतवादी कृत्यांची वाचकांना वृत्तपत्रांतुन माहिती मिळतच् असल्याने त्या खोलात न जाता, सध्या या संघटनेचा विरोधाच्या आगडोंबामुळे पाया डळमळू लागला आहे. अनेक जिहादी तरुण पळत आहेत अथवा त्या प्रयत्नांत आहेत. जिहादींशी लग्न करायला मुस्लिम स्त्रीया नकार देत आहेत आणि त्याच नैराश्यातुन स्त्रीयांनाच ठार मारले गेले आहे. लहान मुलांच्या हाती बंदुका दिल्या गेलेल्या आहेत. हा संघर्ष अजून खुप मोठा रक्तपात होऊनच संपेल व नव्या संघर्षाची बीजे रोवेल असे स्पष्ट दिसते.

पाकिस्तान

 दहशतवादाचे पाठिराखे असेलेले पाकिस्तान आणि पाकिस्तानी सैन्य यांच्या आयुष्यातील काळाकुट्ट दिवसही उगवुन गेला. थरिके तालिबानच्या सहा आत्मघातकी दहशतवाद्यांनी पेशावरमधील आर्मी पब्लिक स्कूलमद्ध्ये घुसून शाळकरी पोरांना वेचून गोळ्या घालून मारले. १३२ पोरं मेली. इतरही काही ठार झाले. पाकिस्तानसह सारे जग सुन्न बधीर व्हावे व क्रौर्यालाही शरमेने मान खाली घालावे लागेल असले अधमतम कृत्य केले. एकीकडे दहशतवादाच्या या भिषण घटनेचा जगभर निषेध होत असता "बरे झाले, सापाची पिल्ले मेली..." अशा आशयाच्या प्रतिक्रियाही, अगदी भारतातुनही, उसळल्या.

तालिबानला अफगान-रशिया संघर्षाच्या वेळीस कोणी जन्म दिला, कसे प्रशिक्षण ते शस्त्रास्त्रे पुरवली हे जगाला माहित आहे. पाकिस्तानला अमेरिकेने नेहमीच आपल्या अंकित ठेवले आहे. युद्ध संपल्यावर तालिबानचा एक्दा जन्म घातलेला भस्मासूर आपल्यावरच उलटणार याची कल्पना केली नसेल काय? अमेरिकेचे हस्तक बनत असतांना आपण स्वविनाशही ओढवून घेत आहोत हे पाकिस्तानलाही समजले नसेल का? प्रश्न अर्थात निरर्थक आहेत कारण तालिबान अमेरिकेवर उलटली. न्युयार्कमधील ट्विन टोवर्स चक्क विमाने धडकवून कोसळवण्यात आले. पाकिस्तानमधील पेच अजून वाढला. अमेरिकेने आपल्याच अपत्याविरुद्ध युद्ध छेडले आणि भुमी वापरली पाकिस्तानची.

पाकिस्तानी सैन्यालाही या "दहशतवादाविरुद्धच्या लड्यात उतरावेच लागले. पाकिस्तानात शिया-सुन्नी संघर्ष पेटला आणि मशिदीही स्फोटांत उडवल्या जावू लागल्या. बलोची-पख्तुन खरे तर स्वातंत्र्यप्रेमी नागरिक. त्यांना स्वतंत्र राष्ट्र हवे ही जुनी मागणी. तालिबान्यांच्या तळांवर पाकिस्तानी सैन्याने हल्ले करतांना स्त्रीया व मुलांनाही ठार मारले याचा राग त्यांच्या मनात होता. सुडातून सुड जन्म घेतो आणि त्यातुनच तालिबान्यांनी कच्च्या-बच्च्यांची निघृण हत्या केली.

आता पाकिस्तान दहशतवाद्यांना फासावर चढवने, अतिरेक्यांविरुद्ध कारवाई तीव्र करणे हे उद्योग करत आहे, पण त्यातून शांती येणार आहे काय या प्रश्नाचे उत्तर दुर्दैवाने नाही असेच आहे.

बोडोल्यंड

.फुटीरतावादी बोडो अतिरेक्यांनी ६८ आदिवासींचे निघृण हत्याकांड घडवले, स्त्रीया-मुलेच त्या हत्याकांडातील सर्वाधिक बळी ठरले. निरपराधांच्या रक्ताचे टिळे आपल्याही भुमीला लागले. शेजारच्या देशातील हत्याकांडांवर खुष होणा-यांनी याची अधिक गांभिर्याने दखल घेतली पाहिजे.

बोडोल्यंडला स्वायत्त करा या मागणीपासून सुरु झालेला हा प्रवास बोडोल्यंडला स्वतंत्र देशाचे अस्तित्व द्या या मागणीपर्यंत पोहोचला. या संघर्षाने रक्तरंजीत रुप घेतले. आसाम-भुतान सीमेवर बोडो (एन.डी.एफ़ बी.) अतिरेक्यांचे अड्डे आहेत. भुतानी सैन्याने अनेकदा ते अड्डे उध्वस्त करायचा प्रयत्न केला असला तरी त्यात यश आले नाही. १९९२ पासून आजवर या अतिरेक्यांनी हजारो आदिवासी, निमलष्करी जवानांची हत्या केली आहे. महत्वाचे म्हणजे बोडो हेही आदिवासीच आहेत. जवळपास ९०% बोडो हे हिंदू आहेत तर ख्रिश्चन ९.४०% आहेत. बाकी बोडो आपला आदिम आदिवासी धर्म पाळतात. या फुटीरतावाद्यांना चीनचा सक्रीय पाठिंबा आहे हे कधीच लपून राहिले नाही. उत्तर-पुर्वबाबत असंवेदनशील असलेल्या भारतीयांना तेथील घटनांशी विशेष देणे-घेणे नसते. उदा. २६/११ झाल्यावर काही दिवसांतर ग्वहत्ती येथे स्फोटांत ५० नागरिक ठार झाले होते, पण माध्यमांनी त्याची यत्किंचितही दखल घेतली नव्हती. सरासरी प्रत्येक महिन्यात आजवर छोटी-मोठी हत्याकांडे होत आली आहेत. "न्यशनल डेमोक्रटिक फ्रंट ओफ बोडोल्यंड" ही संघटना भारत सरकारने दहशतवादी संघटना म्हणून जाहीर केलेली आहे, पण त्याचा विशेष उपयोग झालेला नाही. तेथे आदिवासी कोब्रा फोर्स ही प्रतिदहशतवादी संघटनाही आहे व या दोघांतही अनेकदा संघर्ष झालेला आहे.

आसाममद्धे संथाल, उराऊं आणि आणि मुंडा या आदिवासी जमाती प्रमूख असून हे चहामळ्यांवर काम करण्यासाठी ब्रिटिशकाळात आजुबाजुच्या राज्यांतून आले व तेथेच स्थायिक झाले. यांना बोडो क्षेत्रांतून हुसकावने हे त्यांचे उद्दिष्ट आहे. स्थलांतरीत बांगलादेशी मुस्लिमही त्यांच्या कारवायांना बळी पडले आहेत. एन.डी.एफ़ बी. ही संघटना ख्रिस्ती प्रभावाखालील असल्याचे मानले जाते. त्याला तोंड द्यायला हिंदु आधिक्य असलेली बोडो लिबरेशन टायगर्स फोर्स ही फुटीरतावादी दहशतवादी संघटना निघाली होती, पण २००३ मद्ध्ये या संघटनेने शरणागती पत्करली.

बोडोल्यंडमधील संघर्षालाही धार्मिक परिमान आहेच! हिंदू आणि ख्रिस्ती हे ते परिमान. ख्रिस्ती दहशतवाद्यांना जगभरातील चर्चेस कडून पैसे मिळतात तर चीनकडून शस्त्रास्त्रे. पुर्वोत्तर भागावर चीनचा डोळा आहे हे कधीही लपून राहिलेले नाही. भारतातील माओवादी दहशतवादी हे चीनचेच अपत्य. बांगलादेशी मुसलमानांचा द्वेष करणारे हिंदुत्ववादीही या हिंसाचाराचे समर्थक आहेत हे विशेष. हिंदुत्ववादी नेता त्या भागात येऊन भाषण ठोकून गेला कि पाठोपाठ हिंसाचाराच्या घटना घडतात हे तेथे राहुन आलेल्या मित्रांनी सांगितले आहे.

मुळात बोडो असोत वा अन्य आदिवासी समूह, त्यांना आम्ही राष्ट्रीय प्रवाहात भावनिकदृष्ट्या सहभागी करुन घेण्यासाठी काय केले हा खरा प्रश्न आहे. यात लक्षात घेण्यासारखी बाब म्हणजे उर्वरीत भारतीय आणि उत्तरपुर्व यात एक राष्ट्र म्हणून भावनिक, सांस्कृतिक धागा जोडण्यात आम्हा नागरिकांना अपयश आले आहे. २००२ मद्ध्ये माझी अरुणाचल प्रदेशच्या एका मंत्र्यांशी दिल्लीत भेट झाली होती. त्यांनी तेथील नागरिक भारताला आपले मानत नाहीत ही खंत व्यक्त केली होती. पर्यटनांसाटही आम्हाला जग दिसते पण आम्ही तिकडे सहसा फिरकत नाही. तेथील पुण्या-मुंबईत शिकायला येणा-या विद्यार्थ्यांना "चिंकी" म्हणुन  हिणवले जाते. ट्र्यफिक पोलिस तर चक्क त्यांच्याकडे पासपोर्ट मागतात! हे चित्र खेदजनक आहे.

या भावनिक तुटलेपणातून व सांस्कृतिक अस्मितेतून स्वतंत्र राष्ट्राची मागणी होत असेल तर आपणही गांभिर्याने विचार करायला नको काय?

आपण वर तीन दहस्तवादांबद्दलची चर्चा केली. खरे तर या दहशतवादाचे भूत निर्माण करणारे अमेरिका व चीन. त्याची फळे भोगताहेत आपापसात लढणारे त्या त्या भुभागांतील रहिवासी. जागतिक शांततेबाबत, तसे व्यापक नवे तत्वज्ञान निर्माण करण्यात जागतिक तत्वज्ञ व विचारवंतांना घोर अपयश आले आहे हे उघड आहे. किंबहुना त्यात भरच घालण्याचे कार्य हे तत्वज्ञ करतात. वर्चस्वतावादी भुमिकेतुनच दहशतवादी लोकांना लढत ठेवायचे कार्य ते करतात. मग अंगलट येवू लागले की त्यांची कोंडी करायचा प्रयत्न करतात. शस्त्राशिवाय कोणतीही भाषा न शिकलेले भ्रमिष्ठ होत नैराश्यातुन आपलीच माणसे, स्त्रीया-मुले यांची कत्तल करत सुटतात. साळसुद लोक धर्मावर बोट ठेवून मोकळे होतात. पण भुराजकीय तिढे समजाऊन घेतले तर लक्षात येईल कि अरबी राष्ट्रांत कोणताही धर्म असता तरी हे घडणे अपरिहार्य असेच होते. हा अस्तित्वाचा प्रश्न असतो...धर्म फार फार तर एक हत्यार बनतो...मग तो कोणताही असो. म्यानमारमद्ध्ये बौद्ध अतिरेकी रोहिंग्या समाजाविरुद्ध हत्याकांडे करत असतात, पण आम्ही तिकडील बातम्या कधी पाहत नाही. त्या दृष्टीने पाहिले तर दहशतवादी नाही असा एकही समाज नाही.

आपल्या मानवी जगाला एकंदरीत जगाबद्दलच नव्याने विचार करायची गरज आहे!