स्वत:च स्वत:ला धीर द्यायचा
आपलेच पराभूत आणि
विजयी क्षण आठवायचे
आणि या कालांधारात
उद्याच्या
सूर्यांचे स्वप्न पाहत
पाय पोटाशी घेऊन
या बेफाम थंडीत कुडकुडत
न संपणारी
रात्र सहन करायचे....
एवढेच आहे उरलेले!
आमचे डोळे फुटलेले आहेत कानात लाव्हा भरला आहे कोणत्या ज्वालामुखीवर आम्ही बसलो आहोत हे कळेना व्हावे एवढे बौद्धिक बधीर आम्ही झालो आहोत पिशाच्...
No comments:
Post a Comment