त्या ओघळत्या डोंगरतळी
एक धनगर बसलाय
हनुवटीशी
आश्चर्याने भरलेली
अंगुली टेकवून
पाहत त्या अचाट भरुन आलेल्या
भारलेल्या आभाळाकडे
आणि कधी आपल्याच
हुर्ररणा-या,
सावळ्या झालेल्या
गवतात डोके बुडवत
गैबान्यागत झालेल्या
मेढरांकडे....
एक नि:शब्द महाकाव्य फुलतेय
त्या निरवतेत विरतेय!
एक धनगर बसलाय
हनुवटीशी
आश्चर्याने भरलेली
अंगुली टेकवून
पाहत त्या अचाट भरुन आलेल्या
भारलेल्या आभाळाकडे
आणि कधी आपल्याच
हुर्ररणा-या,
सावळ्या झालेल्या
गवतात डोके बुडवत
गैबान्यागत झालेल्या
मेढरांकडे....
एक नि:शब्द महाकाव्य फुलतेय
त्या निरवतेत विरतेय!
सर आपले अतुलनीय लेखन आम्ही नेहमी वाचत असतो.आपल्या कथा ह्हदयस्पशी, रहस्यमय, मनाला ऊभारी देणार्या असतात.
ReplyDelete