माझं गांव
हरवलंय
शोधतोय मी दशदिशांत
आणि
प्रत्येक हृदयांत
विचारतोय हरेक सहृदयाला
कोठाय माझे गांव...?
प्रत्येक जण
म्हणतोय साश्रू नयनांनी
नाही माहित बा...
आम्हीही त्याच
अनवरत शोधात
कोठे गेले ते आमचे गांव...?
गांवाचा शोध
आत्म्याचा शोध
हरपलेल्या श्रेयांचा शोध
शोध-शोध शोधतोय
पण नाही सापडत कोठेच
माझे
तुमचे
हरवलेले गांव!
हरवलंय
शोधतोय मी दशदिशांत
आणि
प्रत्येक हृदयांत
विचारतोय हरेक सहृदयाला
कोठाय माझे गांव...?
प्रत्येक जण
म्हणतोय साश्रू नयनांनी
नाही माहित बा...
आम्हीही त्याच
अनवरत शोधात
कोठे गेले ते आमचे गांव...?
गांवाचा शोध
आत्म्याचा शोध
हरपलेल्या श्रेयांचा शोध
शोध-शोध शोधतोय
पण नाही सापडत कोठेच
माझे
तुमचे
हरवलेले गांव!
Man kara re prasanna
ReplyDeleteSarva siddhi che karan
Moksha aathava bandhana
Sukha samadhan ichha te
Mane pratima sthapili
Mane mana puja keli
Mane ichha puravili
Man mauli sakalanchi
Man guru aani shishya
Kari aapulechi dasya
Prasanna aap aapanas
Gati aathava aadhogati
Sadhak vadak pandit
Shrove vakte aaika maatra
Nahi nahi aanudaivat
Tuka mhane dusare
here it seems sant tukaraam has written these lines and not Samarth Ramdas
शेवटची ओळ लिहीली
ReplyDeleteआणि तो दूर झाला
आपल्या कवितेपासून
बराचसा थकलेला
पण सुटकेचे समाधानही अनुभवणारा
प्रसूतीनंतरच्या ओल्या बाळंतीणीसारखा
जरा प्रसन्न, जरा शांत
नाही खंत, नाही भ्रांत….
आणि ती कविता नवजात
एकाकी, असहाय, पोरकी
आधाराचे बोट सुटलेल्या
अजाण पोरासारखी
भांबावलेली, भयभीत,
अनुभवणारी एका उत्कट नात्याची
परिणती विपरीत
ती आहे आता पडलेली
कागदाच्या उजाड माळावर
आपल्या अस्तिवाचा अर्थ शोधत
तो मैलोगणती दूर, वेगळ्या विश्वात
संपूर्ण, संतुष्ट, आत्मरत!
कवियत्री – शांता शेळके
संजय सर
ReplyDeleteआपल्या कवितांचा आकार लहान होत चालला आहे पण आशय मात्र अधिक सखोल होतो आहे हे पाहून आनंद झाला आपण आपले आत्मचरित्र कधी प्रसिद्ध करणार ?आम्हाला आपण कसे घडलात ते समजून घेणे आवडेल, आपण आपल्या वडिलांविषयी फेसबुक वर लिहिले आहे ते त्रोटक लिखाण वाचून तर अजूनच आदर आणि औत्सुख्य वाढले आहे आपण फेस् बुक वर आपल्या कुटुंबाचा आणि मुले व परिवार यांचा फोटो दिला होता आपण साहित्य क्षेत्रात हि जी गरुडझेप घेतली आहे त्याचे आम्हाला सर्वाना प्रचंड कौतुक आहे
आपल्या चरित्राची आम्ही वाट पहात आहोत - - २०१४?
बरेच लोक जसे आधी बीज एकले हा संत तुकारामांचा अभंग समजतात तसेच मी
ReplyDeleteमना करा रे प्रसन्न ही संत ज्ञानेश्वरांची रचना समजत होतो
पण ती संत तुकडोजी महाराजांची रचना आहे हे पाहिल्यावर अभिमान वाटला
संजय सरांची शोधक वृत्ती याबद्दल अभ्यासूपणे आपल्यापुढे नवी माहिती उलगडतील
असाच प्रकार ज्ञानेश्वर आणि नामदेव एक का अनेक या बद्दल आहे
दतात्रेया यांचे विषय मांडला म्हणून आभार संजय सरांनी थोडक्यात गावाची ओढ चांगली मांडली आहे काल गालिबची पुण्य आठवण करण्याचा दिवस होता त्याच वेळेस हि कविता दिसली
गाव हि एक आठवणींची अबोध विचारांची आणि नात्यांची ओवलेली माळच असते आपले बालपण आपल्याला हुहूर लावून जाते तसेच गावातील प्रत्येक वळण आणि प्रत्येक दगड आपल्या भावनांचा साक्षीदार असतो - गाव हे रूपक अतिशय सुंदर उलगडले आहे