Thursday, July 11, 2013

आज निमग्न...

आज निमग्न
आहे मी
आभाळाच्या
आभाळमिठीत
झेलत अनंत संवेदनांची
भाववर्षा
चिंब होत एवढा कि
मीच बनत एक मेघ
व्यापू पाहत
सर्वव्यापी आभाळाला
होत अथांग
आणि चिंब भिजवित
माझ्या अवघ्या
विश्वाला...
वर्षत रहायचे हेच काय ते
आभाळस्वप्न
शेवटच्या उरल्या
थेंबापर्यंत
विरुन जायला
महाकाशात!

No comments:

Post a Comment

माणूस जिवंत करण्यासाठी!

  आमचे डोळे फुटलेले आहेत कानात लाव्हा भरला आहे कोणत्या ज्वालामुखीवर आम्ही बसलो आहोत हे कळेना व्हावे एवढे बौद्धिक बधीर आम्ही झालो आहोत पिशाच्...