कसलीही ओळख नाही
हीच बनली आहे
ओळख
चेहरा हरवलेल्यांच्या गर्दीत!
आकांतांचे समुद्र चौबाजुंनी
उसळतात
सारेच काही आपल्या
अजस्त्र मिठीत घेत
तळ दाखवायला
नितळ
वेदनांचा!
जगण्याचे प्रश्न हरवले आहेत
या नासमझ उत्तरांच्या धुक्यात
जगण्याचे ओझे मात्र
वाढतच चाललेय
नसत्या प्रश्नांच्या तांडवांत!
जगवणा-यांना मृत्युदंड
उभवणा-यांना
काळकोठडी
जगणारे मात्र धुंदीत आत्ममग्न
या बेताल
लयीत
चालु आहे नृशंस गाणे
या विश्वाचे!
चालायचेच!
फारच छान !
ReplyDelete